Wiyrśkiym Bukowiny

Ukazała się płyta CD zatytułowana „Wiyrśkiym Bukowiny”. To efekt otwartej sesji nagraniowej zorganizowanej w Domu Ludowym w Bukowinie Tatrzańskiej w 2006 roku. Płyta jest etnograficzną rejestracją folkloru Bukowiny. Usłyszymy więc zarówno najmłodsze dzieci z zespołu „Orlęta”, jak i pasterski śpiew i zawołania Franciszka Chowańca – Suchowiana urodzonego w 1922 roku.

Zagrają prymiści młodego pokolenia, ale zabrzmi również zapomniana heligonka, którą na nowo przywoła Józef Koszarek, a dziewczęta z zespołu „Wiyrchowianie” rozweselą serce wiyrchowym śpiywym. Niech wstęp do płyty „Wiyrśkiym Bukowiny” zachęci Państwa do jej nabycia…

Hej, kie rusom w toniec nasi,
Kie zagrajom gyńśle, kie zagrajom basý,
Dudy i fujarki, rogi i trombity -
Ftej sie przibacujom starodowne casý.
Ftej wiys, ześ ty rodowity!
Hej, wroz, chłopcý z gór!
Z sumym orlik piór!
Józef Kosorek

Tam trza kwitnońć, ka sie rośnie. Hej! Wiera prowda! Ale cýmze znacý sie to kwitniynie? Znacý sie radościom. A radość to śpiyw, radość to muzýka, toniec, to piykno nasyj dusy, dusy nie byle jakiyj, bo przecie góralskiyj.

W „Historii filozofii po góralsku” ksiondz prefesór Józef Tiśner napisoł, ze „ka radość, tam i cnota. Ka smutek, tam grzychy, tam niecnota. Staroj sie o radość, a za radościom przidzie rozum i cało reśta. Ta i dusý lepiyj sie siedzi w krzepkim ciele, jako w ciele cherlawym”.

Fcymy sie podzielić s Wami tom naskom, bukowiańskom radościom, tym Kosorkowym zawołaniym: Hej, wroz, chłopcý z gór! Wiyrchowe, ozwodne, krzesane, gyńśle, dudy i fujarki niek przibacujom, ze my som jes rodowici, niek ozweselajom Wase duse i cały świat, niek śpiyw sie niesie wiyrchami, niek hyr niesie wiater, śleboda niek bedzie s nami!