Lekkość kamienia. Litografie Władysława Winieckiego

W sobotę w Galerii Władysława Hasiora odbył się wernisaż wystawy "Lekkość kamienia. Litografie Władysława Winieckiego", na której prezentowanych jest 20 prac artysty z kolekcji pani Magdaleny Kraszewskiej. Wystawę przygotowała Julita Dembowska z Muzeum Tatrzańskiego, a w jej otwarciu wzięła udział siostra artysty oraz osoby, które znały Władysława Winieckiego i jego twórczość, a podczas wernisażu dzieliły się wspomnieniami i refleksjami na jego temat.

Sztuka Władysława Winieckiego wypełniona jest emocjami i symbolami, odwołującymi się do mitów, balansującymi pomiędzy światami baśni, groteski i dramatu. Ciekawa jest też sama technika jej wykonania. W litografii odbitki uzyskuje się z kamienia litograficznego, na którym rysunek wykonuje się zatłuszczającą kredką bądź litograficznym tuszem.

- Prace te są niezwykłe, gęste od różnych symboli, trudnych nieraz do rozszyfrowania. Wynika to z pewnością z zainteresowania Władysława Winieckiego filozofią i literaturą – mówiła podczas wernisażu Magdalena Kraszewska. 

- Jak to jest możliwe, że człowiek odnoszący sukcesy na polu grafiki, nagle przestaje prezentować swoją twórczość na międzynarodowych wystawach, wycisza się i znika – zastanawiał się natomiast prof. Jerzy Jędrysiak. - Tworzył do szuflady, ale równocześnie cały czas był bardzo dobrym pedagogiem, oddanym uczelni i studentom. Artysta robi twórczość przede wszystkim dla siebie i dzieli się nią z innymi, ale nie koniecznie z całym światem. O tym świadczy postawa profesora. Swoje prace wykonywał w bardzo małej ilości odbitek. Nie istnieje tu więc wątek komercyjny, jest natomiast ogromna miłość do sztuki – rozważał.

Władysław Winiecki (1941-2008) to jeden z najwybitniejszych polskich grafików. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie w 1966 r. (studiował w pracowni malarskiej Artura Nachta-Samborskiego i grafiki Józefa Pakulskiego). Wielokrotnie zdobywał nagrody i wyróżnienia w konkursach w kraju i za granicą (m.in. Złoty Medal na I Międzynarodowym Biennale Malarstwa Współczesnego we Włoszech w 1969 r., Grand Prix na VII Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie w 1978 r.). Od 1977 r. zaczął pracować w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1986 r. został mianowany docentem i kierownikiem pracowni graficznej w Katedrze Grafiki Warsztatowej ASP. W latach 1997-2001 pełnił funkcję kierownika Pracowni Litografii warszawskiej Akademii. W 2001 r. otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk plastycznych. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Szczecinie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Okręgowym w Toruniu oraz Biblioteki Narodowej w Paryżu i Muzeum Sztuki Współczesnej w Tokio. 

Wystawa będzie czynna do 23 września 2012.