Lato na Szatanie...

Zima idzie, więc na Watrze proponujemy wspomnienie o tatrzańskim lecie. Będzie nim wycieczka na ładny szczyt Szatana. Na szczyt poprowadził nas znany przewodnik tatrzański Adam Marasek, a uczestnikami tej wycieczki byli Wiesiek, Egon, Michał i niżej podpisany.

Szatan (słowacka nazwa Satan) – to wybitny szczyt o wysokości 2421 m n.p.m., położony w słowackich Tatrach Wysokich. W zbiorach Muzeum Tatrzańskiego znajduje się zdjęcie przedstawiające znanego taternika i muzyka, Mieczysława Karłowicza, ubranego elegancko w marynarkę na tym honornym szczycie. Poszliśmy więc na Szatana jego szlakiem. Szczyt ten należy do znanej wśród taterników tzw. Grani Baszt (Hrebeň bášt) i jest najwyższym jej wzniesieniem. Grań Baszt rozdziela dwie ładne doliny: Młynicką (Mlynická dolina) i Mięguszowiecką (Mengusovská dolina). Usytuowany jest pomiędzy Piekielnikową Turnią (Pekelník, 2374 m), od której oddziela go Szatania Przełęcz (Satanovo sedlo), a Pośrednią Basztą (Predná bašta, 2373 m), od której oddziela go Przełęcz nad Czerwonym Żlebem, i jest najwyższą kulminacją tej grani. W dawniejszej literaturze, kiedy nazwy szczytów i przełęczy Grani Baszt nie były jeszcze tak precyzyjnie ustalone jak obecnie, nazywano go też czasami Szatana Basztą, Zadnią Basztą, itd. Pierwsze odnotowane wejścia: latem znany polski zespół taterników Jan Gwalbert Pawlikowski i przewodnik tatrzański I klasy Maciej Gąsienica-Sieczka – ok. 1880 r., zimą – Ernst Dubke, Johann Breuer junior i Johann Franz senior – 1906 r. Na szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Jednak zrzeszeni taternicy i turyści z uprawnionym przewodnikiem mogą wyjść na Szatana. Z Doliny Młynickiej prowadzi znakowana kopczykami dość wygodna perć, w jednym miejscu eksponowanym trzeba wykonać długi krok ponad przepaścią, reszta łatwo. Nie poleca się podejścia od Doliny Mięguszowieckiej Szatanim Żlebem; jest niebezpieczny ze względu na spadające nim czasami kamienie. Widok ze szczytu jest wspaniały.