Fenomen Wiesława Stanisławskiego

Prezentacja multimedialna i opowieść zabiorą nas do lat trzydziestych i epoki zdobywców wielkich, tatrzańskich ścian. Mówią, że prawdziwa pasja do Gór nie zna granic. Stanisławski – bohater spotkania - był człowiekiem Gór. Były one jego największą miłością i pasją. Wszystko dla nich poświęcił. Wszystko w swoim życiu im podporządkował. Pisał, że wspinając się w Tatrach, dotyka esencji i największej treści swojego życia. W swojej młodzieńczej pasji porywał się, latem i zimą, na największe urwiska Tatr. Najtrudniejsze i przeważnie niezdobyte. Był genialnym wspinaczem. Ekstremalnym, jak na owe czasy, który swoimi dokonaniami wyprzedzał osiągnięcia tamtego pokolenia wspinaczy. Mimo dość prymitywnego sprzętu: kutych haków, konopnych lin, braku śpiworów puchowych, potrafił bez zawahania atakować latem i zimą największe ściany tatrzańskie. Epoka jego największych sukcesów (1929-1933) została nazwana słusznie „erą Stanisławskiego”. 4 sierpnia 1933 r. na ścianie Kościółka wydarzyła się niewyjaśniona do dzisiaj tragedia taternicka. Podczas próby przejścia tej ściany w tajemniczy sposób śmierć ponieśli: Witold Wojnar i Wiesław Stanisławski – jedna z najwybitniejszych postaci w dziejach polskiego taternictwa okresu międzywojennego. W tym roku mija 85-rocznica tego wypadku oraz śmierci Stanisławskiego i Wojnara. Podczas spotkania zaprezentujemy także najlepsze teksty tatrzańskie/bujdałki Wiesława Stanisławskiego.

 

Serdecznie zapraszamy! Wstęp wolny!