XXV Niedziela Zwykła

Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: »Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam«. Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: »Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?«. Odpowiedzieli mu: »Bo nas nikt nie najął«. Rzekł im: »Idźcie i wy do winnicy«.

A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: »Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych«. Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze.
Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: »Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty«. Na to odrzekł jednemu z nich: »Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czy nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje, i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry«. Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi”.

Mt 20, 1-16a

Zadaniem przypowieści jest przybliżenie słuchaczom tajemnicy Boga oraz Jego relacji do człowieka i świata. Osadzenie jej treści w doczesnej rzeczywistości ludzkiego życia, pomaga nam zbliżyć się za pośrednictwem zmysłów do tego, co przekracza czysto zmysłowe poznanie. Spróbujmy wspólnie zastanowić się, jaki obraz Boga wyłania się z tego porównania?
Dziś ekonomia wydaje się rządzić światem. Człowiek zanurzony w ekonomicznym sposobie myślenia może mieć problemy z przyjęciem dzisiejszej Ewangelii: co to za właściciel, który niejako sam poszukuje robotników, by dać im możliwość pracy i zarobku, a po skończonej pracy przy wypłacaniu należności zamiast odliczać od umówionej z pierwszymi kwoty, to z hojności i dobroci wszystkim daje tyle samo.
Jeżeli owym gospodarzem jest Bóg i pragnie zbawienia wiecznego wszystkich, to czyż w Jezusie Chrystusie nie objawił dobitnie, że szuka niestrudzenie i do końca zabłąkanych i pogubionych? Czyż nie chce byśmy wszyscy osiągnęli pełną wspólnotę z Nim – owego denara? Czyż może dziwić logika miłości, która nakazuje obdarowywać wszystkich tym, co było obiecane od początku stworzenia, a jednocześnie było pragnieniem Boga? Czyż nie wolno Wszechmogącemu Stwórcy kosmosu, łącznie z planetą o dwóch słońcach spoza naszej galaktyki, stać się tak bezbronnym, by klęknąć przed człowiekiem - ulotnym pyłkiem we wszechświecie, prosząc o przyjęcie zaproszenia do współpracy z jego łaska, która nadaje sens ziemskiemu życiu, wskazując jednocześnie perspektywę wieczności?
Bo kto prawdziwie doświadczy komunii z Bogiem, ten nie zazdrości nikomu, lecz pragnie, aby wszyscy jak najszybciej mogli zaczerpnąć z odwiecznego źródła miłości, bo im później to uczynią, tym gorzej dla nich.
Panie Jezu, spraw, byśmy pojęli wyznanie Apostoła Narodów: „dla mnie żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk”, bo przecież w życiu i śmierci należymy do Pana.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...