V Niedziela Wielkanocna

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, o ile nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.

Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poprosicie, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami”.  (J 15,1-8) Obserwując dzisiejszą rzeczywistość można dojść do wniosku, że liczy się tylko efektywność, wydajność, skuteczność. Czy jednak taką miarę można bezkrytycznie przykładać do człowieka? Stworzony mądrze świat uczy nas, że wszystko ma swój właściwy czas. Przyglądając się z bliska chociażby naszemu szkolnictwu śmiem twierdzić z bólem serca, że dochodzimy do granic absurdu. Konieczność stałego „wykazywania się” przez nauczyciela i to przede wszystkim „na papierze” jest ciosem wymierzonym w najważniejszą i najdelikatniejszą tkankę polskiego społeczeństwa – w młode pokolenie Polaków: dzieci i młodzież. Mnożenie biurokratycznych czynności, którymi obarcza się nauczycieli i które, jak się wydaje, stanowią podstawowe kryterium oceny ich pracy, jest głębokim nieporozumieniem. Czy praca pedagoga nie powinna być skoncentrowana na bezpośrednim kontakcie z człowiekiem, uczniem? Przecież dyrektorzy, pedagodzy, nauczyciele widzą owoce pracy kolegów i koleżanek oraz wiedzą, że człowiek to nie komputer, maszyna, czy też urządzenie, a efekty pracy nie zawsze są współmierne do włożonego trudu i zaangażowania wychowawcy. Czy nie ma już miejsca na zaufanie wobec wykształconego człowieka, nauczyciela? Tam gdzie w imię wolności i postępu otwarcie usuwa się z życia podstawowe zasady i normy moralne płynące z prawa naturalnego, a więc prawa Bożego, tam mnoży się liczbę przepisów, które ostatecznie stają się ciężarem nie do uniesienia. Takie są początki różnego rodzaju dyktatur. Czy wiara w Boga nie została zastąpiona wiarą w człowieka, pozbawioną odniesienia do Stwórcy? Takie redukcje obracają się zawsze przeciwko człowiekowi, społeczeństwu, narodom. Sami z siebie nie możemy przynosić dobrego owocu. Bez Jezusa nic nie możemy uczynić dobrego. Jakże to niemodne i niewygodne słowa, ale przecież wypowiada je sam Chrystus. Panie Jezu! Udzielaj nam swego Ducha, byśmy sięgając każdego dnia po słowa Ewangelii z liturgii Kościoła, czynili je motywem naszych codziennych wyborów i decyzji. Oby nasze trwanie przy Bożym słowie umożliwiało Tobie samemu dokonywać cudów miłości, aby inni mogli widzieć Twoje w nas owoce.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...