„Rzeźba w drewnie w twórczości polskich artystów 1918-2018”

W piątek, 9 listopada 2018 roku, przy licznie zgromadzonej publiczności, w Miejskiej Galerii Sztuki im. Wł. hr. Zamoyskiego, odbyło się uroczyste otwarcie wystawy „Rzeźba w drewnie w twórczości polskich artystów 1918-2018”. Wszystkich przybyłych gości przywitała dyrektor Zakopiańskiego Centrum Kultury Beata Majcher. Na wernisażu obecni byli m.in. z-ca Burmistrza Miasta Zakopane Agnieszka Nowak Gąsienica, w-ce Starosta Powiatu Tatrzańskiego Jerzy Zacharko, kustosz Sanktuarium Najświętszej Rodziny w Zakopanem ks. Bogusław Filipiak, dyrektor Muzeum Tatrzańskiego im. dra Tytusa Chałubińskiego Anna Wende Surmiak, przewodniczący Komisji Kultury UMZ Jerzy Jędrysiak, z-ca dyrektora Zespołu Szkół Plastycznych im. A. Kenara Marek Król.

Ideę projektu przybliżyła Dyrektor Miejskiej Galerii Sztuki, a zarazem kurator wystawy – Lidia Rosińska-Podleśny, podkreślając kontekst historyczny wystawy, która wpisuje się w uroczyste obchody 100 lecia odzyskania przez Polskę Niepodległości oraz jej kontekst artystyczny – przekrojową prezentację plejady polskich rzeźbiarzy, mających w swym dorobku znaczące realizacje w drewnie. Kuratorka powołując się na słowa Moniki Małkowskiej (z tekstu do katalogu wystawy) zaznaczyła, iż to właśnie Zakopane jest miejscem predestynowanym do przypomnienia historii drewnianej rzeźby. Na koniec Lidia Rosińska-Podleśny podzieliła się swoją osobistą refleksją:
Drewno – tworzywo szczególnie bliskie w naszych odwiecznych relacjach z naturą. Żywa, organiczna materia, której artysta od wieków powierza swoje emocje, tęsknoty i nadzieje, kształtuje je w dialogu, rozumie jego strukturę i kres możliwości. Drewnu można powierzyć pierwotne uczucia, żarliwość religijną i śmiałe projekty wizjonerów. Jest Arką Przymierza i Arką Noego, jest kołyską i krzyżem, plemienną piszczałką i Stradivariusem. Łatwiej z niego zrobić wiosło odkrywcy niż cokół dyktatora. Stuletni kontekst historyczny odrodzenia Państwa i Narodu to przywołanie żywego w naszej kulturze symbolu drzewa, które rozrasta się konarami ku niebu, swoją moc witalną czerpiąc z ziemi, korzeniami zakotwiczone w rodzinnym gruncie i tradycji.
Poszukiwanie pierwiastków konstytuujących naszą tożsamość prowadziło w nieuchronnej i naturalnej konsekwencji do sięgnięcia po bogatą tradycję ludową i lokalną, na której wyrosła legenda zakopiańskiej szkoły i z której wywiedziono definicję kultury narodowej, o której jak pisał Norwid „…by się polski duch raz wytłumaczył, usymbolizował rozkwitłymi znaki…”.

Stoicie Państwo pośród lasu drewnianych rzeźb, rzeźby stoją pośród Was. Razem stoimy w stuletniej przestrzeni form, porządków, estetyk i osobowości twórczych – wciąż żywych jak materia, z której je wykonano.
Prace prezentowane na wystawie pochodzą z kolekcji i zbiorów: Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie, Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Muzeum Tatrzańskiego im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, Zespołu Szkół Plastycznych im. A. Kenara w Zakopanem, Galerii Pegaz Urzędu Miasta Zakopane, Sanktuarium Najświętszej Rodziny w Zakopanem, Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie oraz kolekcji prywatnych.
Wystawa trwa do 27 stycznia 2019.