Podhalański Uniwersytet III wieku działa - poezja Zbigniewa Herberta

(Elżbieta Kyc) W dniu 28 stycznia 2019 r. na Scenie Atanazego Bazakbala w Teatrze Witkacego, miał miejsce wieczór poezji Zbigniewa Herbert w wykonaniu słuchaczek Podhalańskiego Uniwersytetu III wieku. Inspiracją tego wydarzenia była 20. rocznica śmierci poety, którą obchodziliśmy w 2018 roku. Jest to już czwarte spotkanie poetyckie w wykonaniu i opracowaniu słuchaczek uniwersytetu, co z pewnością dostrzegli stali uczestnicy wieczorów literackich, obserwując rozwój i profesjonalizm recytatorek.

Przedsięwzięcie to jest możliwe dzięki współpracy Uniwersytetu z aktorką Teatru Witkacego, Katarzyną Pietrzyk, która od lat opracowuje scenariusz spotkań i z ogromną życzliwością czuwa nad każdą z występujących pań, szlifując zarówno warsztat, jak i sposób interpretacji wierszy. Stałym partnerem we współpracy z Uniwersytetem jest również zakopiańska filia Biblioteki Pedagogicznej, a jej zadanie polega na przygotowaniu źródeł i materiałów literackich, aby przybliżyć twórczość i sylwetkę poety. W poniedziałkowy wieczór wysłuchaliśmy biografii Herberta, wzbogaconej prezentacją multimedialną, dokumentującą jego życie, w opracowaniu Elżbieta Kyc, kierownik Biblioteki Pedagogicznej. Wieczór muzycznie uświetnił zaproszony do współpracy Maciej Cisło, który swoim występem zaczarował publiczność, a jego wirtuozowski popis gitarowy stanowił doskonałe uzupełnienie prezentowanych wierszy. Na zakończenie spotkania wystąpił uniwersytecki chór, śpiewając kolędy, w tym kolędę łyczakowską, która na pewno była bliska pochodzącemu ze Lwowa Herbertowi. Chórowi na fortepianie akompaniowała Sylwia Wagner, kierownik działu artystycznego zakopiańskiej „Jutrzenki”.
Słuchaczki uniwersytetu sprawiły, że był to wieczór niezwykły, pełen magii, refleksyjności i zadumy nad światem. Herbert w jednym ze swoich wierszy pisał: „Najważniejsze są wióry świata / śmiecie, piórka / rozbite lusterka” . Chwile, które dane nam było przeżyć w Teatrze Witkacego były tymi „wiórami”, które nadają głębszy sens naszej codzienności. Herbert należy do grona najwybitniejszych poetów XX wieku, skala jego talentu i siła osobowości oddziałują z mocą rzadko spotykaną we współczesnej kulturze. O jego życiu i twórczości Adam Zagajewski napisał: „Trudne, bardzo trudne życie i jarząca się jasność poezji; ten kontrast był uderzający”. Spotkanie z poezją Herberta „rozświetliło” poniedziałkowy wieczór i pozwoliło na nowo odkryć samego poetę, który skromnie mówił o sobie: „(…) moje życie było przeciętne, zbyt przeciętne, jak na moje doświadczone pokolenie”.