150. rocznica Powstania Styczniowego

Wczoraj przypadła 150. rocznica wielkiego zrywu niepodległościowego narodu polskiego. Powstanie przeciwko Rosji, trwające od 22 stycznia 1863 do jesieni następnego roku, było ostatnim wielkim polskim zbrojnym dziełem niepodległościowym przed wybuchem I wojny światowej. Rozpoczęte w Warszawie, objęło Królestwo Polski, Litwę, Białoruś i częściowo Ukrainę. Walki powstańcze toczyły się głównie w lasach i małych miejscowościach, rzadko zwycięsko.

Przeciw 90 tysiącom (pod koniec 1863 roku 300 tysiącom) carskich żołnierzy wystąpiło ponad 20 tysięcy słabo uzbrojonych powstańców. Strona rosyjska dysponowała wówczas m.in. 176 armatami…

W dniach 20 i 22 stycznia z inicjatywy Starosty Tatrzańskiego, komendanta Wojskowego Ośrodka Szkoleniowo-Kondycyjnego w Zakopanem i proboszcza parafii p.w. Świętego Krzyża odbyły się okolicznościowe uroczystości upamiętniające 150. Rocznicę Powstania Styczniowego. W niedzielę odprawiono Mszę świętą w kościele Świętego Krzyża oraz odsłonięto tablicę upamiętniającą gen. bryg. Mieczysława Borutę Spiechowicza. Natomiast we wtorek była warta honorowa przy pomniku ofiar carskiego terroru z 1861 r., wzniesionego staraniem ks. Stolarczyka i właścicielki dóbr zakopiańskich Klementyny Homolacsowej. Wartę pełnili lotnicy z Gronika i zakopiańscy harcerze.

Zapalono znicze, recytowano okolicznościowe wiersze i złożono wiązanki kwiatów. Interesujące słowo o powstańcach i pomniku ofiar carskiego terroru wygłosił Andrzej Gąsienica Makowski. 

Powstanie Styczniowe, to wielki dramat polskiego społeczeństwa. Dramat żołnierza, więźnia, zesłańca. Dramat całych rodzin. Nie pierwszy i nie ostatni w naszych dziejach rozlew krwi w imię wolności i niepodległości naszej Ojczyzny. Pamiętajmy o powstańcach.