Liryczna POSA

16 czerwca 2021 w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Artystycznej odbył się finał cyklicznego, szkolnego konkursu poetyckiego Liryczna POSA. Konkurs tradycyjnie został podzielony na dwie kategorie: JUNIORZY (uczniowie klasy 4) oraz SENIORZY (klasy 5-6 oraz fakultet literacki klas7 -8; wśród uczestników były także osoby z innych fakultetów). Większość utworów konkursowych to efekt pracy uczniów na zajęciach literatury (w młodszych klasach prowadzonych przez Agnieszkę Warek - Leks, w starszych - przez Macieja Pinkwarta). Patrząc na Liryczną POSĘ statystycznie: w poetyckie szranki stanęło 42 uczniów (11 Juniorów i 31 Seniorów), prezentując w sumie 113 utworów.

Zwycięskie wiersze prezentował aktor Teatru im. S. Witkiewicza - Krzysztof Najbor, a imprezę uświetniły występy muzyczne uczniów naszej szkoły.

Poza nagrodami rzeczowymi, każdy uczestnik Lirycznej POSY otrzymał tomik z wszytskimi konkursowymi wierszami. Wydanie tej antologii zostało dofinansowane ze środków Urzędu Miasta Zakopane.

Jury konkursu:

Mariusz Koperski - pisarz, literaturoznawaca, sekrteatrz gminy

Kościelisko

Grażyna Malinowska - nauczycielka języka polskiego i arcydzieł klasyki w POSA

Irena Orłowska - Świerczyńska- nauczycielka historii, etyki i WOS-u w POSA

Katarzyna Pietrzyk – aktorka Teatru im. St. I. Witkiewicza; prowadzi warsztaty teatralne w POSA

Zuzanna Śliwa - absolwentka POSA, laureatka szkolnego konkursu poetyckiego Gala Poezji 2017

Zwycięskie prace:

Pierwsze miejsce w kategorii Seniorow i nagroda Starosty Tatrzańskiego Piotra Bąka, nagroda specjalna Mariusza Koperskiego i nagroda specjalna Ireny Świerczyńskiej

JAN KANTY ROGOWSKI Z KLASY 8 

Bór

Bór pradawny

Zbłąkanego wędrowca

Przedwieczną ciemnością otacza

Nikt mu na pomoc nie przyjdzie

Drzewa szeleszcząc

Szeptem plan snują

Gałęzie trzeszcząc

Rozprawiają o podróżnym

Stuk dzięcioła

Niczym telegram dla lasu

Zbliża się wędrowiec

Ze zbutwiałej kapliczki

Obserwuje go czterolicowe bóstwo

Trzask korzeni nie wróży nic dobrego

Nie można w nim odróżnić

Trzasku łamanych kości

Żywy strumyk jest nieodpowiedni

Za szybko wypłukuje krew

Ziemia jest niebezpieczna

Zbyt dobrze chowa w sobie ciało

Nikt z wioski po niego nie przyjdzie

Nikt nie wejdzie

Do boru Leszego

Pierwsze miejsce w kategorii Juniorów i nagroda Burmistarza Zakopanego p. Leszka Doruli 

ALEKSANDRA ŁATAK Z KLASY 4

Zabawa w parku

W parku różne rzeczy się dzieją .

Spacerując, siedząc na ławce, bawiąc się na placu zabaw,

każdy z nas jest częścią krajobrazu.

Pies szczeka, jakby chciał coś powiedzieć do dziecka ....nie chodź tam!

Drzewa śpiewają, a liście szumią w rytm płynącego potoka.

Ptaszki ćwierkają i wołają jakby do słońca, aby dziś nie gasło !

Głosy dzieci bawiących się to jakby wrzask lub szum brzęczących pszczół w ulu.

Nawet myszki polne uciekają przed głośnym hałasem,

i słońce na horyzoncie chowa się za chmurami.

Wyróżnienie za najlepszy wiersz inspirowany mottem konkursu i nagroda specjalna Dyrektora Zakopiańskiego Centrum Kultury p. Beaty Majcher 

IDA KURKIEWICZ Z KLASY 6

Odszukać rozum

Odszukać rozum

w świecie technologii.

Odszukać rozum

w pustej mózgownicy.

Odszukać rozum

w przegniłym sercu.

Nie patrzeć wiecznie w rozjarzony ekran.

Człowieku zajrzyj za siebie!

Bo kiedy nie spojrzysz...

Nie usłyszysz krzyku wycinanych drzew,

nie zrozumiesz szeptu ostatniego tchu świata,

nie odgadniesz słów błagającej o litość Ziemi.

Czas mija, a ty jak sęp nad padliną

ślęczysz nad sobą.

Wyróżnienie za najwyżej punktowany zestaw wierszy w kategorii Seniorów

NATALIA STYRCZULA KLASA 7

Mrok

Kiedy mrok spowija Ziemię

Ciemnieją też dusze i sumienia

Gardząc sobą

Zmuszamy się do czynów nieetycznych

Po to, żeby nie móc się przyznać

Przed nami samymi

Że sięgnęliśmy moralnego dna

Bo tylko anioł potrafi spojrzeć w swoją duszę

Bez cienia niesmaku.

***

Kilometry dzielą nasze ciała

Choć nasze serca dalej są jak oplecione bluszczem

Cykl tęsknoty chyba jest nam pisany

Chcemy przeciąć łańcuchy zbrodniczego milczenia,

A mimo to uciekamy od słów

Które już wypowiedzieliśmy

O północy leżymy na dachu dwóch budynków

Rozczulając się nad tym co było

I co nie ma prawa nigdy więcej zaistnieć

Wiemy, że patrzymy w to samo niebo

I zastanawiamy się, czy widzimy te same gwiazdy

Pod którymi obiecaliśmy sobie wieczność.

Wyróżnienie za najwyżej punktowany zestaw wierszy w kategorii Juniorów i nagroda specjalna pani dyrektor ZPSA p. Zofii Ziach

ALEKSANDRA ŁATAK KLASA 4

***

Dzisiaj Słońce wstało wcześnie – tak jak skowronek.

I gdzieś już tak przy obiedzie chmury się zebrały.

Nagle piękna i radosna tęcza się zjawiła.

Chmury się rozeszły, słońce zajaśniało i wtem niebo kolorowe się stało.

Po godzinie tęcza jak kaczuszka w chmurach pływa.

Lecz tam gdzieś już przy kolacji zachód się pojawił.

Słoneczko dało tęczy znak, że już pora się schować.

Jak zachodzące słońce zakończyło swój ruch,

natychmiast tęcza rozmazywać w niebie się zaczęła.

Żółte chmury niczym miodek w przeźroczystym kubku.

Lecz już tak gdzieś przy bajeczce słońce chować się zaczęło za śpiącymi górami.

Reset w górach

Wyłączam komputer i komórkę.

Ubieram buty i czapkę.

Myślę sobie „dalej przygodo”!

Co mi dziś w sercu gra?

Chcę iść w stronę gór,

które są skłonione w stronę nieba.

Serce uderza mocniej.

Krok za krokiem stawiam coraz odważniej.

Moje ciało zmęczone, mozolnie się porusza .

Ale idę dalej,

chcę napoić się widokiem tatrzańskiej natury.

Jest pięknie !

Mój umysł unosi się do tych szczytów.

Niech tak zostanie, niech to trw .

Odpoczywam.

Wyróznienie w kategorii Juniorow

WOJCIECH BOCHNAK KLASA 4

Wiatr

Jak szybko ucieka nad światem 

zwiedzając góry lasy i łąki,

łzy, rozterki i boleści

uśmiechy szczęścia i dumy.

Nic go nie zatrzyma.

Ani kropla łzy,

ani kropla krwi

Wyróznienie w kategorii Seniorów i nagroda specjalna Dyrektora Teatru im. S. I. Witkiewicza Andrzeja Dziuka

NATALIA STYRCZULA  Z KLASY 7

Rozczulenie

On lubi

Zapisywać teksty wzruszających piosenek

Na kartkach pamiętnika

O którym myśli, że nikt nie wie

On lubi

Słuchać świergotu ptaków

O poranku,

Którym każdy jest już zmęczony

On lubi

Śpiewać melodie

Ułożone w głowie późną nocą

Pod natchnieniem ciężaru opadających powiek

Może dlatego tak bardzo boli

„au revoir” zapisane pochyłym pismem

Pomimo tego, że już nigdy się nie zobaczymy

Choć może tak naprawdę nigdy się nie widzieliśmy

*„au revoir” - (franc.)do widzenia

Trzecie miejsce w kategorii Seniorów

MIKOLAJ BłASIAK Z KLASY 6

Za oknem

Za oknem grad 

Za oknem wiatr

Gałęzie drzew kołyszą nam.

Spoglądam w dół

i szarość chmur

przygnębia mnie 

i czuję ból…

Chcę krzyczeć tam,

lecz ciągle sam…

Ten wiatr co sieje wiosną strach

unosi mnie, przenika w głąb 

jest smutno i idę stąd…

DRUGIE MIEJSCE oraz nagroda specjalna dyrektora TPN p. Szymona Ziobrowskiego za najlepszy wiersz o tematyce tatrzańskiej

JAGNA WALKOSZ Z KLASY 5

Samotność w górach

Stojąc na szczycie, 

samotny, 

z własnymi myślami 

maleńki człowiek 

jak mrówka we wszechświecie

otula myślą ciemny chłód skał

zanurzając się w zimną wodną otchłań wspomnień

dotyka własnej duszy 

przytula ją 

wracając 

stalowoszare kamienie 

szepczą dawne historie