Ostatnie pożegnanie śp. dr Urszuli Janickiej-Krzywdy

„Non omnis moriar”. Te słowa towarzyszyły ostatnim pożegnaniom śp. dr Urszuli Janickiej-Krzywdy. Tłumy przyjaciół, dziesiątki muzykantów, zespoły folklorystyczne, współpracownicy, etnolodzy, samorządowcy, żegnali z bólem serca wspaniałą kobietę, naukowca, zasłużoną obywatelkę Zawoi, autorkę książek i setek artykułów, laureatkę Nagrody im. Oskara Kolberga, poetkę…. W ostatnich słowach pożegnania podkreślano jej zasługi dla polskiego folkloru, dla szerzenia świadomości przynależności do małej ojczyzny. Przez wiele lat była członkiem jury podczas Międzynarodowego Festiwalu Ziem Górskich w Zakopanem, dwukrotnie jego przewodniczącą.

Ciepła, życzliwa, z troską patrząca na sprawy polskiej kultury ludowej, życzliwie obejmująca swymi radami młodzież z zespołów, ale także swych młodszych kolegów.
Pani Urszula będzie stanowić wzór dla kolejnych pokoleń, a nam wszystkim pozostanie wypełniać Jej poetycki testament odczytany w kościele pw. św.Klemensa w Zawoi-centrum.

Testament
„A jak umrę, to mnie pochowajcie
w macierzance, cetynie, listowiu.
Niech mi grają góralskie tańce,
niech mi księżyc świeci na nowiu.

Pewno Stwórca zdziwiony zapyta
czemu idę tu z szumną muzyką?
Dobry Boże, czyś Ty kiedy słyszał
jak śpiewają juhasi z redyku?

Czyś Ty widział góralskie wesele?
Czyś Ty tańczył pod skrzypki, pod dudy?
I czyś patrzył jak w jesień się ściele
po potoku bukowy liść rudy?

A gdy skazać mnie zechcesz na piekło,
na wieczyste posiady z szatanem,
zabierz wszystko co tak mnie urzekło:
zabierz góry mi moje kochane.”