VIII Niedziela Zwykła

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie. Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić; ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichrzów, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?

A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie o wiele pewniej was, małej wiary?
  Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić? czym będziemy się przy odziewać? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.
  Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy”.

Mt 6,24-34

Jakże trudno, a może nawet najtrudniej, przyjąć postawę pełnego zaufania Bogu, prostoty dziecka, całkowitego zrzucenia swej życiowej troski na Pana i uczenia się każdego dnia na nowo odbierania, otrzymywania, przyjmowania Bożych darów. Myślisz, że to pójście na łatwiznę? Oj, nie... Stanowczo nie! To nasza głęboko ukryta pycha, której innym imieniem jest: samowystarczalność, próbuje, pod pozorem potrzeby zasługiwania na miłość, wmówić nam, przez rysowany w wyobraźni obraz lenia, który nic nie robi i spodziewa się wszystkiego po Bogu, że „jak se sam nie pomożesz, to ci nikt nie pomoże” i „jak umiesz liczyć, to licz na siebie”. Prawda o darmowej miłości Boga uderza w rdzeń naszej pychy, samowystarczalności, udawania mocarza, specjalisty na wszystkim się znającym, mającym od zaraz gotową odpowiedź. Zdać się całkowicie na Boga, to nie znaczy: nic nie robić. Zaufać Bogu to wykonać w swoim wnętrzu największą robotę: powiedzieć sobie - Bóg jest! Troszczy się o każdy szczegół mojego życia! Wybieram Ewangelię, drogę ośmiu błogosławieństw, Dekalog jako fundament mojego sposobu myślenia i kształtowania życia, tzn.: codziennych decyzji, wyborów. To nie jest dla „cianiarzy”, mięczaków, chwiejnych. Postępowanie według sumienia wymaga ogromnej odwagi!
 Zdać się na Boga, zaufać Bogu, to znaczy zasady Królestwa Bożego wprowadzać w swoją codzienność i wtedy właśnie „wszystko inne będzie nam dodane”. Stajemy więc przed nieuniknioną alternatywą: kogo słuchać - Boga czy swojego „widzimisia”? Nikt za nikogo nie dokona wyboru. Tak więc odwagi...

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...