Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela

Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan”.

Odrzekli jej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię”. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać.   On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na imię”. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie to dziecię?” Bo istotnie ręka Pańska była z nim. (Łk 1,57-66.80)

Dzisiejszy świat potrzebuje prawdziwych proroków. Człowiek w szalonym pędzie życia i medialnym zamęcie jest często totalnie zagubiony. Tęskni za prawdą, a zarazem bardzo się jej boi. Potrzeba proroków, którzy nie mają nic wspólnego z fanatykami uciekającymi przed prawdą o swojej grzeszności w postawę krytyki świata i oskarżania innych. Chodzi o ludzi, którzy doświadczywszy Bożego Miłosierdzia są gotowi stanąć w obronie prawdy i czynić to z miłością. Prorok nie ulega dyktatowi większości z obawy o własną posadę, prestiż, dobre relacje z osobami, od których bezpośrednio zależy jego los. Potrafi słuchać wpierw Boga, a więc zdolny jest do ciszy. Nie musi mieć na uszach założonych słuchawek i przebywać stale w towarzystwie załączonych odbiorników radiowych, telewizyjnych, odtwarzaczy CD i MP3. Nie nauczył się żyć w medialnym hałasie, lecz ma odwagę odchodzenia na pustynię, to znaczy w miejsca i przestrzenie, gdzie przebywając w ciszy, z modlitewną zadumą, pochyla się nad słowem Bożym. Swoje życie, sytuacje i wydarzenia odczytuje jako przemowę Boga. Prorok w świecie bombardującym człowieka pozornym szczęściem i chwilową przyjemnością płynącą z posiadania i konsumpcji, jest zdolny do troski o życie wewnętrzne, o duchowy wymiar swojego człowieczeństwa. Jego słowa i czyny są uwielbieniem Boga. Nie łudzi się, że wszyscy go przyjmą, zrozumieją i pochwalą. Gotów jest na totalne osamotnienie, w którym odkrywa, że nigdy nie jest sam, gdyż Bóg jest z nim. Ludziom, którzy pogubili się na życiowych ścieżkach poprzez własne błędne, egoistyczne, krótkowzroczne decyzje, potrafi ukazywać ogrom Bożego Miłosierdzia i wyrażającą głęboką miłość wartość Bożego Prawa, które jest zapisem najgłębszych pragnień człowieka, zgodnych z jego naturą. Święty Janie Chrzcicielu! Obchodząc Uroczystość Twoich narodzin, prosimy Cię o wstawiennictwo za nami, byśmy odkryli wielkość i miłość Boga. Aby nasze życie, tak jak i Twoje, nie było chowaniem głowy w piasek, pełne obojętności i szukania tylko własnego sukcesu i szczęścia. Niechaj lęk nie paraliżuje naszych decyzji, czynów, słów. Obyśmy potrafili wziąć odpowiedzialność za siebie i innych, a czytelne świadectwo o Bogu i obrona Jego praw były wyrazem największej miłości wobec współczesnego człowieka, naszych braci i sióstr. Obyśmy, tak jak i Ty, potrafili życie swoje dać dla innych i za innych, torując w ten sposób drogę przychodzącemu Panu.

Tekst można odsłuchać na stronie Radia eM - Radio Archichidiecezji Katowickiej...