Wernisaż wystawy Andrzeja Mrowcy

19 października w Miejskiej Galerii Sztuki w Zakopanem odbył się wernisaż wystawy Andrzeja Mrowcy „SEN→S→EN”.

Andrzej Mrowca

1967 urodzony w Przyszowej. 1987 Ukończył PLSP im. A. Kenara w Zakopanem. W 1993 uzyskał dyplom ASP w Warszawie na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. St. Słoniny. Otrzymuje nagrodę za dyplom, stypendium prof. Kuracińskiego. Mieszka w Zakopanem. Od 1988 prowadzi zajęcia rzeźby w PLSP im. A. Kenara w Zakopanem.

Uprawia rzeźbę; drewno, kamień, ceramika.

Prezentował swoje prace na wystawach:

Wybór drogi. Językiem wypowiedzi artystycznej dla Andrzeja Mrowcy stała się rzeźba, medium, w którym człowiek od wieków usiłuje zapisać i przekazać swoje  uczucia i myśli w konfrontacji z rzeczywistością. Zasadniczym tworzywem artystycznej ekspresji dla artysty stał się kamień, a także drewno. Wybór świadomy i niejako naznaczony przez miejsce w którym wyrósł i środowisko, które ukształtowało jego świadomość artystyczną  (Zakopane, Warszawa).

Rzeźbiarz – pedagog. Mrowcę  należy postrzegać jako rzeźbiarza-artystę i rzeźbiarza-pedagoga. Te dwa przymioty tworzą nieodłączny rys jego osobowości. Owa komplementarność realizuje się głównie poprzez liczne plenery z udziałem młodzieży.

Forma. W swoich realizacjach artysta skupia się na strukturze materiału, jego fakturze i mor- fologii, interesuje go gra brył i płaszczyzn oraz przestrzeń, kontrasty i dopełnienia, które podpowiada sama materia; przy czym robi to z pokorą i szacunkiem dla wybranego przez siebie tworzywa. Często szuka równowagi między figuratywnością a abstrakcyjnością, chociaż nie sama forma jest celem nadrzędnym.

Opis rzeczy. Są to dzieła tkwiące wyraźnie w kontekście sztuki figuratywnej („Kobieta kolumna”, „Uśpiona”, cykl „Portret żony”), w nurcie rzeźby abstrakcji organicznej („Platonowi”, „Cisza”, „Przestrzeń wewnętrzna”, „Kolumna alabastrowa”), czy w odniesieniu do współczesnych działań artystycznych – typu instalacja („Kamienny las”).

Inspiracje. Głównym motywem inspiracji jest natura i człowiek w jego uniwersum. Symbioza natury i kultury. Kultura w rozumieniu nośnika ponadczasowej wrażliwości na formę   (odniesienia do  H. Arpa, C. Brancusiego, H. Moore’a), a także jako nawiązanie do uniwersalnych idei: platonizmu, archetypu Drzewa życia, wieży Babel, czy światła jako symbolu życia.

Przesłanie. Sugestia i niedopowiedzenie, uroda tego, czego bez optyki Mrowcy nie  dostrzeglibyśmy w jej niedostępności i potoczności, obiekty które intrygują, przyciągają naszą uwagę, ukazują w sposób metaforyczny i symboliczny rzeczy i treści podstawowe, ważne dla kondycji człowieka. Myśl zawarta w tytule prezentacji: „Sens – sen”, trafnie oddaje charakter tej sztuki, oscylującej między racjonalnością i logiką a intymnością świata i wyobraźnią artysty.

                                                         Dr Ryszard Gapski – historyk sztuki

źródło: http://www.galeria.zakopane.pl/