„Dusza na dłoni”

Zapraszamy na szóstą wystawę z cyklu „Dusza na dłoni”. W Domu Ludowym w Bukowinie Tatrzańskiej prezentują swoje prace Mariola Kapuściok i Małgorzata Mirga-Tas.

Mariola Kapuściok

Urodziła  się 27 stycznia 1973 w Mysłowicach i  tam też mieszka.  Fotografią zajmuje się zawodowo, pracując w Foto Studio Trocha w  Mysłowicach. Prywatnie jednak Jej  pasją jest fotografowanie górskich  pejzaży, podtatrzańskich wsi i drewnianej architektury.  Otrzymała wyróżnienia w konkursach fotograficznych: • W 2008 roku  – w  konkursie  „Szlak Architektury Drewnianej”, zorganizowanym przez Małopolską Organizację Turystyczną w Krakowie, za zdjęcie „Jurgowskie Szałasy”. • w 2009 roku w konkursie „Tatrzańska Jesień 2009” zorganizowanym przez Powiat Tatrzański i Tatrzańską Agencję Rozwoju, Promocji i Kultury w Zakopanem wyróżnienie za zdjęcie „Tatry Bielskie” .

Pani Mariola jest  także dwukrotną uczestniczką  (w 2012 r. i 2013 r.)  wystaw pokonkursowych Międzynarodowego  Konkursu  Fotograficznnego  im. Jana Sunderlanda „Krajobraz Górski” .

W tym roku zorganizowała swoją pierwszą wystawę fotografii pt. „Tatry Bielskie- Ponad gór omglony szczyt”. Wernisaż miał miejsce 7 czerwca.

Małgorzata Mirga-Tas

Ur. w 1978 r. w Zakopanem. W la­tach 1999–2004 studiowała na krakowskiej Akademi Sztuk Pięknych na wydziale rzeźby. Dyplom uzyskała w pracowni rzeźby prof. Józefa Sękowskiego w 2004. Jest Romką ze szczepu Bergitka.  Wychowała się w osadzie cygańskiej w Czarnej Górze na Spiszu. Po ukończeniu zakopiańskiego liceum plastycznego im. W. Kenara na wydziale meblarstwa, zdecydowała się zdawać na krakowską ASP na wydział rzeźby. To tam odkryła specyficzną dla niej technikę tworzenia rzeźb z tektury, a także energię i inspirację płynącą z racji jej romskich korzeni. Jak sama przyznaje – rzeźba jest jej najbliższa – zajmuje się również ilustracją, projektowaniem strojów, oraz biżuterii.  W jej pracach widać charakterystyczne dla niej formy, oraz motywy, które z powodzeniem udaje się przenieść na papier, tkaninę, lub materię rzeźbiarską. Mimo rozpoznawalnej od razu koncepcji stylistycznej, najbardziej uderzająca jest struktura rzeźb. Technika oparta na obróbce sklejonej uprzednio warstwami tektury, daje zaskakujący efekt faktury, nieosiągalny w innych popularnych dla rzeźby materiałach.

Patrząc na jej prace, możemy odnieść wrażenie, że mamy  przed sobą jakby skamieniałe, pokryte tysiącletnim kurzem formy pochodzenia organicznego. Mimo, iż bryły są prawie abstrakcyjne, niemal dekoracyjne, jesteśmy w stanie dopatrzeć się podobieństwa do istot ze świata rzeczywistego. Wystylizowane w ornamentalną formę sylwety, jakby zmutowanych zwierząt, zastygłych w bezruchu, pokrytych ową niepokojącą fakturą, zmuszają nas do refleksji nad tym, co nieprzemijalne. Patrzącemu na te rzeźby wydaje się, że istnieją poza czasem. Nie wiemy czy mamy przed sobą rzecz z okresu prehistorycznego, czy być może z odległej przyszłości. Ramy czasu przestają istnieć, bo „istota rzeczy” jest uniwersalna i ponadczasowa.

W rysunkach – malarstwie, których technika jest połączeniem pasteli, farb różnego rodzaju, wklejanych wycinków z czasopism, cekinów, tektury i płótna itp. widzimy duże przywiązanie do ornamentalnych form i kresek.Często są one tłem do portretów lub pozostają same w sobie dekoracyjną ilustracją. Obok dynamicznych, pozakręcanych linii, uderza zdecydowany intensywny kolor. Ta sama koncepcja rysunkowa jest przenoszona na ręcznie malowane kreacje.

Małgosia jest także autorką projektów strojów inspirowanych modą romską, które następnie ręcznie wykańcza aplikacjami oraz rysunkiem. Mieszka i tworzy  w Czarnej Górze. Jest także współautorką projektu „Romski pstryk”.